طوفان کالیفرنیا: بی خانمان ها در جزیره با تغییرات آب و هوایی مواجه می شوند

قایق به جزیره بانون اعتماد به نفس را القا نمی کند. اما دایرون وودز به هر حال از روی قطعه فوم در حال فروپاشی که روی بقایای یک پالت چوبی محکم شده بود، رفت.

یک رودخانه جوی مستقیم به سمت پایتخت در حرکت بود که هشدارهای مهیبی را در مورد سیل بالقوه مرگبار و بادهای شدید خسارات وارد کرد. با این حال، قایق، تقریباً به اندازه یک در یخچال، تنها راه بازگشت او به چادری بود که پنج سال در آن زندگی می کرد، به سوتین پیتبول و دارایی های ناچیزش.

وودز در حالی که یک شاهین بالای سرش می چرخید، گفت: “در حال حاضر خشن است.” “سرده. آب و هوا تغییر کرده است. و حدس می‌زنم کهنه شود.»

ما بارها در مورد حوادث اضطراری برخورد بی خانمانی و آب و هوای شدید که توسط تغییرات آب و هوایی تشدید شده است، نوشته ایم.

مرکز شهر ساکرامنتو، از یک اردوگاه بی خانمان ها در جزیره بانون.

(گری کورونادو/لس آنجلس تایمز)

در پاییز، زمانی که دما به سه رقمی بی امان افزایش یافت، به این موضوع نگاه کردیم که چگونه امواج گرما زندگی را برای افرادی که در چادرهای پیاده روهای ما زندگی می کنند سخت تر می کند. و در طول تابستان، در مورد اینکه چگونه بلایای طبیعی، مانند آتش‌سوزی‌های جنگلی، ممکن است روزی ما را مجبور به گفتگوهای سخت در مورد اینکه کجا و چگونه باید زندگی کنیم، نوشتیم.

اما مکان‌های کمی در کالیفرنیا این موضوع را بهتر از جزیره بانون نشان می‌دهند، زمینی غم‌انگیز بین رودخانه ساکرامنتو و بزرگراهی قدیمی که در آن واحد چند مایلی و یک دنیا با کاپیتول ایالت فاصله دارد.

برای دهه‌ها، حتی زمانی که سیاستمداران درباره حل بی خانمانی و ساختن مسکن ارزان قیمت صحبت می‌کردند، جزیره بانون اجازه پیدا کرد تا به اردوگاهی عظیم تبدیل شود، پر از انسان، سگ، چادر، برزنت، دوچرخه و دیگر زباله‌های ضروری و غیرضروری برای بقا. یک مرد حتی در یک پناهگاه زیرزمینی زندگی می کند. او خانه خود را که به اندازه کافی برای میهمانان و طبل بزرگ است، با بیل حفر کرد.

بخشی از چیزی که جزیره بنن را قابل توجه می کند این است این بزرگ است و مانند تپه های بسیار کوچکتر زمین در رودخانه های سانتا کلارا و ونتورا، در واقع فقط یک جزیره در هنگام طوفان است.

آنتونیو ریکو در حین جابجایی وسایل از کمپ بی خانمان های سیل زده در جزیره بانون استراحت می کند.

(گری کورونادو/لس آنجلس تایمز)

هنگامی که باران شروع به باریدن کرد، مانند هفته گذشته – وضعیتی که کارشناسان می ترسند با توجه به اینکه تغییرات آب و هوایی کالیفرنیا را به خشکسالی شدید و طوفان شدید می کشد، تکرار شود – مقامات دولتی آب را از یک سد بالادست آزاد می کنند.

که از سیلاب‌ها محافظت می‌کند و از سیل در محله‌های مسکونی و تجاری که زمین‌های هموار ساکرامنتو را پر می‌کنند، جلوگیری می‌کند. اما همانطور که در بسیاری از بخش‌های کالیفرنیا که افراد بی‌سرپرست در کنار بستر رودخانه‌ها، نهرها و دستشویی‌ها زندگی می‌کنند، می‌تواند منجر به موقعیت‌های خطرناکی در پایین دست شود.

یکی از آن رها شدن آب، که یک مقام ایالتی آن را به عنوان آب به ارزش 10000 توپ بسکتبال در رودخانه ساکرامنتو فرو ریخت، چند روز قبل از شب سال نو رخ داد، زمانی که طوفانی عظیم و باد رانده شد. آن آب جزیره بانون را غرق کرد و زمینی بایر از گل و لای را در زیر درختان بلوط و جنگل های پنبه ای بر جای گذاشت که تنه های آنها نیمه غوطه ور در کانال تیره بود.

تا روز چهارشنبه، با وقوع طوفان دیگری، اردوگاه از سرزمین اصلی قطع شده بود. این باعث شد حدود 60 نفر از ساکنان در مورد پذیرش پیشنهادات دولتی برای پناه دادن، نقل مکان به مناطق مرتفع یا سوار شدن بر باران فکر کنند، به این امید که بالا آمدن آب آنها را نگیرد و مجبور به نجات رودخانه ها نشود، مانند آنچه در کالیفرنیای جنوبی اتفاق افتاد.

یکی از ما – آنیتا، چون اریکا آنقدرها هم مضحک نیست – تصمیم گرفت در سفر خائنانه‌اش به وودز بپیوندد و از طریق یک شاخه 50 فوتی رودخانه متورم ساکرامنتو برگردد. شایعه شده است که آب در جاهایی تا حد زیادی عمیق است، و عدم تعادل وزن به درستی روی قایق موقت سریع ترین راه برای پی بردن به اینکه آیا شایعات واقعاً صحت دارند یا خیر.

::

ساکنان جزیره بنن شامل، در جهت عقربه‌های ساعت از بالا سمت چپ، تیم کیسر، 63 ساله، کهنه سربازی است که به مدت 25 سال در اردوگاه زندگی کرده است. دایرون وودز، 50 ساله، که پنج سال را در آنجا گذرانده است. لورا نوسبام، 46 ساله، پنج سال نیز آنجاست. و دیوید تونی، 60 ساله، که پناهگاهی ساختند که در اثر طوفان های اخیر سیل گرفته بود.

(گری کورونادو/لس آنجلس تایمز)

شرایط در جزیره بنن وخیم است اما به طور فزاینده ای غیرعادی نیست.

بر اساس آخرین داده های گردآوری شده توسط وزارت مسکن و توسعه شهری ایالات متحده، در سراسر ایالات متحده، 2 نفر از هر 5 آمریکایی بدون خانه در سال گذشته، در میان این عوامل در بیرون از خانه زندگی می کردند. این نشان دهنده افزایش 3 درصدی – حدود 7752 نفر – از سال 2020 است.

در همین حال، تعداد آمریکایی‌هایی که در سرپناه‌ها زندگی می‌کنند، در واقع طی دو سال گذشته کاهش یافته است، حتی با وجود اینکه جمعیت بی‌خانمان‌ها در مجموع نسبتاً ثابت مانده‌اند.

البته کالیفرنیا بیش از هر ایالت دیگر خانه افراد بی‌خانمان است و نزدیک به 70 درصد آنها بدون پناه هستند و در میان شاخه‌های درختان درهم در جزیره بنون در ساکرامنتو یا زیر بزرگراه‌های لس‌آنجلس زندگی می‌کنند.

اما اکنون، می سی سی پی، هاوایی، اورگان، آریزونا، تنسی، آرکانزاس و جورجیا نیز افراد بیشتری در اردوگاه ها نسبت به پناهگاه ها دارند. این بدان معناست که آمریکایی‌ها بیش از هر زمان دیگری در برابر تغییرات آب و هوای شدید و آب و هوا آسیب‌پذیر هستند – و شروع به تلفات می‌کند.

برای باب ارلنبوش، مدیر اجرایی ائتلاف منطقه ای ساکرامنتو برای پایان دادن به بی خانمانی، این موضوع عمیقاً نگران کننده است. در حالی که او اذعان می کند که قرار گرفتن در معرض عناصر مستقیماً مسئول مرگ بیشتر افراد بی خانمان نیست – ما می توانیم مواد مخدر و خشونت را مقصر آن بدانیم – زندگی در فضای باز مطمئناً به رنج آنها کمک می کند و طول عمر آنها را کوتاه می کند.

Nussbaum وسایل خود را از یک اردوگاه بی خانمان ها در جزیره Bannon به مکان های بالاتر منتقل می کند.

(گری کورونادو/لس آنجلس تایمز)

“تا سال گذشته، واقعاً مرگ و میر ناشی از آب و هوا وجود نداشت که بتوانیم آنها را شناسایی کنیم، چه در زمستان یا تابستان با گرمای شدید. ارلنبوش گفت، اما این در حال تغییر است.

مت فاول، محقق دانشگاه واشنگتن که مرگ افراد بی‌خانمان را در سراسر کشور ردیابی می‌کند، گفت که با افزایش نگرانی‌ها در مورد تغییرات آب‌وهوایی در سال‌های اخیر، افزایشی را به دلیل گرمای شدید در آریزونا و نوادا مشاهده کرده است.

او گفت: «اغلب، دولت‌ها فقط برای یک دوره زمانی معین، زمانی که گرما واقعاً داغ می‌شود، مایل به باز کردن پناهگاه‌ها هستند. اما روزهای زیادی وجود دارد که به عنوان مثال، در آریزونا بیش از 90 سال است و مردم به مراکز خنک کننده نیاز دارند.

سپس نیاز فزاینده ای به مراکز هوای پاک وجود دارد، به ویژه در کالیفرنیا، جایی که آتش سوزی های جنگلی ناشی از تغییرات آب و هوایی، توده هایی از آلودگی را به آسمان می فرستند.

وودز سطح آب را در نزدیکی اردوگاه بررسی می کند.

(گری کورونادو/لس آنجلس تایمز)

” شماره ارلنبوش گفت: 1 مشکل بهداشتی برای افرادی که در جامعه ما بی خانمانی را تجربه می کنند، آسم است. “پس آیا می توانید تصور کنید که در بیرون از خانه باشید و مجبور باشید در خاکسترهای آتش سوزان نفس بکشید، در حالی که دمای هوا 105 درجه است؟”

به این دلایل و دلایل دیگر، فاول “مطمئنا” انتظار دارد که شاهد مرگ و میر بیشتر ناشی از آب و هوا در میان جمعیت بی خانمان باشد.

ارلن بوش، که مراسم سالانه یادبود بی خانمان ها را برپا می کند، گفت: در حال حاضر، مردانی که در خیابان های ساکرامنتو زندگی می کنند تا سن 49 یا 50 سالگی می میرند. زنان تمایل دارند تا سن 46 سالگی بمیرند.

وودز 50 ساله اخیراً همسرش لتیشیا وودز را بر اثر ذات الریه از دست داده است. آنها در یک محوطه با برزنت سیاه در جزیره بنن با منظره ای از مرکز شهر مشترک بودند. معشوقه های سابق دبیرستان که در فیس بوک دوباره به هم متصل شدند، بیش از هشت سال بود که ازدواج کرده بودند. وودز گفت که هنوز در حال پردازش این واقعیت است که تنهاست.

او می‌خواهد جزیره بنن را برای همیشه ترک کند، چون می‌ترسد، مانند بسیاری از افراد اینجا، برای شرایط و هوای سخت‌تر فزاینده پیر شده است.

یکی دیگر از ساکنان کمپ، دیوید تونی، گفت که بهار و پاییز در 10 سال گذشته ناپدید شده اند.

تونی در کنار پناهگاه سیل زده اش ایستاده است. اقلام آسیب دیده وی در طوفان اخیر شامل پرچم ایالات متحده و کره زمین است.

(گری کورونادو/لس آنجلس تایمز)

او گفت: «از چهار فصل به تابستان و زمستان رسید.

دمای سرسام‌آور ماه‌های گرم او را بر آن داشت تا پناهگاهی را که در زیر زمین زندگی می‌کند حفر کند. این یک شاهکار مهندسی چشمگیر است، با سه پله خاکی که به اتاقی به قدری عمیق منتهی می شود که لازم نیست قاب 6 فوتی خود را برای راه رفتن در اطراف خم کند. او یک شومینه را در امتداد یک دیوار اضافه کرد تا به گرما در زمستان ها کمک کند که به گفته او سردتر می شوند.

اما رودخانه ساکرامنتو فقط 10 فوت دورتر است و وقتی بالا آمد، خانه تونی را در خاک پر کرد. چند روز بعد، آب کمی عقب نشینی کرده بود، اما 3 فوت عمق داشت، و تنها سنج طبل او بر فراز جزر و مد ناخوشایند به چشم می خورد.

او گفت می ترسد. تونی در 51 سالگی فتق مضاعف دارد و سلامتی او رو به شکست است. پیاده روی از قایق تا خانه پناهگاه او دردناک بود، و چه کسی می‌داند دور طوفان دیگری که برای این هفته پیش‌بینی می‌شود، کجا او را ترک خواهد کرد.

او گفت که این «ذهنیت غرور» جامعه است که ما را برای زندگی در فضای باز با بیشترین خطرات آب و هوای شدید آسیب پذیرتر می کند.

اما تجربه تونی باید به‌عنوان هشداری در مورد تغییرات آب و هوایی باشد – دلیلی بر این که بی‌خانمان‌ها در حال حاضر در فجایع شدید آب و هوایی زندگی می‌کنند که بقیه از آن می‌ترسیم.

آنتونیو ریکو برخی از وسایل خود را از اردوگاه سیل زده خارج می کند. او گفت که به دلیل طوفان های اخیر تصمیم به ترک جزیره بانون گرفته است.

(گری کورونادو/لس آنجلس تایمز)