شاكون باترا كارگردان بالیوود در ابتدا سواحل سریلانكا را به عنوان محل آخرین فیلم خود پیش بینی می كرد ، درامی در مورد ارتباط یكی از بزرگترین استودیوهای هند.

اما از آنجا که بیماری همه گیر COVID-19 سفرهای بین المللی را تقریباً غیرممکن می کند ، او باید سریعاً مکان دیگری را انتخاب کند.

باترا از گوا ، یک ایالت ساحلی در جنوب بمبئی که به عنوان پشتیبان ایجاد کرده بود ، گفت: “تنها چیزی که فکر می کردم این بود که مثل اینکه شما یک ورزشکار هستید و قوانین بازی تغییر کرده است.”

پس از ماه ها انسداد و عدم اطمینان ، بزرگترین صنعت فیلم سازی جهان سرانجام به مسیر خود بازگشت. اما از آنجا که همه گیری هنوز ادامه دارد ، نقش ها و تیم های بالیوود هنوز در حال بررسی نحوه کار – و چگونگی بیرون کشیدن مکان های زرق و برق دار و سکانس های رقص شناخته شده هستند – بدون اینکه بسیاری از افراد بیمار شوند.

این تیراندازی در حالی رخ داده است که هند در حال کنترل آن است ، با تقریباً 9 میلیون عفونت گزارش شده ، دومین مورد از زمان تخمین دانشمندان آمریکایی است که صدها هزار عفونت جدید هر هفته به دلیل عدم توانایی گسترده فاصله اجتماعی مشاهده می شود.

باترا گفت: “این دشوار است زیرا شما باید به همان بینش خلاقانه پایبند باشید ، اما در برابر شرایط کاملاً جدیدی واکنش نشان دهید.”

پس از انتخاب مکان های جدید برای فیلم هنوز عنوان نشده اش ، که در آوریل توسط Dharma Productions منتشر شد ، او مجبور شد با مسئله دیگری مبارزه کند: مجموعه ای از پرونده های COVID-19 در صحنه فیلمبرداری. باترا با اشاره به نگرانی های مربوط به حریم خصوصی از ورود به جزئیات خودداری کرد ، اما گفت که عفونت ها تیراندازی را به تأخیر می اندازند زیرا مردم باید قرنطینه شوند و مناظر بسته و احیا شوند.

مجموعه های فیلم احتیاط های مختلفی را ارائه می دهند.

از پیشرفته ترین سیستم های آب پاش که کت و شلوارها را در اتاق های ضد عفونی کننده و عقیم سازی ثابت نشده می پوشانند ، که نور ماوراio بنفش را روی کیت دوربین و اعضای خدمه اعمال می کنند.

کارگردانان با خدمه اسکلت تصویربرداری می کنند ، گریمورها بدون دستیار کار می کنند و از ستاره ها خواسته می شود محیط اطراف خود را در خانه بگذارند. بسیاری از تولیدات درخواست خبرنگار تایمز برای حضور در فیلمبرداری را رد کردند.

تیم تولیدی دوستانا 2 ، دنباله فیلم پرفروش کمدی رمانتیک 2008 ، در تلاش بودند تا بفهمند که چگونه می توان سکانس عروسی – یکی از صحنه های فیلم بالیوود این شرکت – را به جای 300 نفر ، فقط 50 رقصنده مجلل جلوه داد.

جان هاندا ، دستیار فیلم گفت: “آن تعداد بزرگ که صدها رقصنده پشتیبان دارند – قطعاً در معرض خطر قرار دارند.”

“در بالیوود ، تعداد افرادی که در یک آهنگ دارید مربوط به بودجه آن است – اگر توانایی پرداخت صدها رقصنده و تمام لباسهای آنها را دارید ، پس معلوم می شود که آهنگ بسیار بسیار مهمی است. همه چیز کوچکتر است و ممکن است کمی ارزان به نظر برسد. “

بازیگران و اعضای خدمه از نظر COVID-19 مورد آزمایش قرار می گیرند و روزانه تحت بررسی درجه حرارت قرار می گیرند ، اما پس از آن آزمایش یک لکه است – و هر شلیک خطراتی را به دنبال دارد.

نها شارما بازیگر زن گفت: “شما باید در حین فیلمبرداری به هم نزدیک باشید ، در غیر این صورت واقعی به نظر نمی رسد.” “به ناچار ، شما احساس بسیار آسیب پذیری می کنید. حدس می زنم تنها کاری که می توانیم انجام دهیم ایمان داشتن است. “

در ماه مه ، دولت ایالتی ماهاراشترا ، که شامل مرکز فیلم بمبئی است ، دستورالعمل هایی را صادر کرد که خدمه باید یک سوم اندازه طبیعی خود را کار کنند و اعضای آن باید شش فوت دور باشند و همیشه ماسک و دستکش داشته باشند. کسانی که در دوربین ظاهر می شدند آزاد شدند ، اما دولت گفت “نباید صحنه های عجیب و غریب فیلمبرداری شود” تا زمانی که تهدید یک بیماری همه گیر فروکش کند.

با این حال ، سطح ایمنی بسته به کیت بسیار متفاوت است. برخی از خدمه در هتل های پنج ستاره اسکان داده می شوند ، قبل از فیلمبرداری یک هفته در قرنطینه هستند و به آنها دستور داده می شود که برای 12 ساعت یا بیشتر فیلمبرداری در روز از تجهیزات محافظتی بدن استفاده کنند.

برخی دیگر اقدامات احتیاطی بسیار کمتری انجام می دهند و علت این امر شیوع مجموعه ای از COVID-19 در کیت ها است. از آنجا که موارد در اوایل پاییز امسال در میان بازیگران و گروه سریال صابون تلویزیونی هندی گزارش شد ، تولیدات متوقف شده و هزینه های فزاینده ای را متحمل شده اند.

یکی از اعضای تیم تولید که خواست نامش فاش نشود برای محافظت از شغل خود گفت: “واقعیت این است که مردم مجبورند کار کنند ، خواه احساس امنیت کنند یا نه – شما توانایی پرداخت چنین کاری را ندارید. “در سلسله مراتب بالیوود ، فقط ستارگان و کارگردانان قدرت متوقف کردن فیلمبرداری یا شروع مجدد را دارند. من شنیده ام که برخی از بازیگران می گویند: “من هیچ علامتی ندارم ، بگذارید ادامه دهیم.”

اگرچه هند مرکزی برای برون سپاری جلوه های بصری هالیوود است – و در بازدیدهای اخیر مانند “Padmaavat” و “Baahubali” صحنه های دیجیتالی پیچیده ای وجود دارد – این روند بسیار گران است و نمی تواند گزینه ای برای اکثر تولیدکنندگان هندی باشد.

Konark Gowariker تهیه کننده گفت: “غرب می تواند 10 میلیون دلار فقط برای جلوه های ویژه هزینه كند – این تقریباً كل بودجه برخی از فیلم های هند است.”

معمولاً بزرگترین منبع درآمد یک فیلم چاپ تئاتر آن است. اما محدودیت های سالن های نمایش – فقط برخی از کشورها آنها را بازگشایی کرده اند و بیشتر آنها فقط با نصف ظرفیت مجاز به کار هستند – شرکت های تولید را از سرمایه گذاری در فیلم های با بودجه بالا منصرف کرده است.

فیلم های بیشتری به طور مستقیم در سیستم عامل های جریان مانند Netflix آمازون و Prime Video پخش می شود ، با افسانه های صفحه بزرگ ، از جمله Amitabh Bachchan – که در ماه آگوست از COVID-19 بهبود یافت – مستقیماً در قالب دیجیتال شروع به کار کرد.

امید صنعت این است که سالن های بازیابی بهبود یابند و جذابیت هندی ها با ستاره های سینما ارزش انتظار را داشته باشد.

گوواريكر گفت: “در آمريكا ، مردم يكبار ، شايد دو بار يك فيلم را تماشا مي كنند.” “در هند ، اگر مردم فیلم را دوست دارند ، پنج بار می روند. اگر آنها بازیگر را دوست دارند ، اما فیلم بد است ، آنها می توانند سه بار بروند. “

در این میان محدودیت ها می توانند به درام های خانوادگی در مقیاس کوچکتر با مجموعه های ساده تر منجر شوند ، فیلم هایی که تاکنون فقط توسط تعداد معدودی از کارگردانان مستقل در هند ساخته شده است.

روحان نارولا ، فیلمنامه نویس از بمبئی گفت: “اکنون خواهیم دید که تولیدکنندگان اصلی چراغ سبز نشان می دهند زیرا برای COVID ایمن و راحت است.”

پس از آن که بیماری همه گیر نابرابری اجتماعی گسترده هند را آشکار کرد – با اعلام محاصره سراسری در ماه مارس میلیون ها مهاجر فقیر شدند و مجبور به بازگشت به خانه شدند ، برخی از کارگردانان معتقدند که اشتهای مخاطبان برای همه خوانندگان کمتر است. ، رقص و کرایه گلم ، که بالیوود معمولا آنها را کنار می گذارد.

هاندا گفت: “ارزش ستاره واقعاً ضربه می خورد ، در حالی که یک فرد متوسط ​​و ارزش آن به طور تصاعدی افزایش می یابد.” “آنها کسانی بودند که در طی همه گیر شدن بیماری اقامت در خانه را نداشتند.”

سانگرا خبرنگار ویژه ای است.